Önce pandemi akabinde Kahramanmaraş sarsıntıları karavanlara olan ilgiyi artırdı. Uzmanlar insanların güvenlik telaşı ile karavanlarda yaşamayı bir alternatif olarak gördüğünü söylüyor. Üsküdar Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Kısmı Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen “Karavan, kök saldığınız yerden süreksiz müddetliğine uzaklaşabilme, hayatın yorgunluğuna bir mola verebilme lüksüydü. Bugün yaşadığımız kurallarda ise karavan hayatının manası çok daha farklı. Bu kere kentin kalabalıklığından uzaklaşıp kendi konfor alanımızı kurmak değil, güvenlik duvarlarımızı inşa edebilme tasası bizi bu taşınabilir yaşantıya itmiş durumda. Eşyanın, dekorasyonun manasını yitirdiği bir sistemde yalnızca muhtaçlığımız kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz.” diyerek yaşanan davranış değişimini açıklıyor.
Üsküdar Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Bölümü Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen, depremin akabinde temel gereksinimleri karşılamada yaşanan imkânsızlıkların, insanları, bu sorunlarla yüzleşmeyecekleri bir hayat kurgulamaya ve karavan hayatına yönlendirdiğini söylüyor.
Mücadele toplumsaldan kişisele dönüşüyor
Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen olağanüstü durumlar karşısında yeni olağanlara adapte olmaya çalıştığımızı ve hayatta kalabilmek için gayret verdiğimizi belirterek, “Her uğraş toplu nitelikte olduğunda ve ortak şuurla şekillendiğinde daha kalıcı tesirler bırakabilirken, burada çabamız kişisele dönüşüyor. Kendini inançta hissetmeyen ve güvenliğinin korunacağına dair inancını yitiren insanın kendini muhafaza yolu olarak bakabiliriz bu duruma. Öte yandan herkesin kendi tahlilini üretebildiği bir yapıda toplumsallığın sürdürülmesi güçleşiyor.” dedi.
İnsanlar betonarme binaların içinde korkuyla yaşamak istemiyor
İnsani barınma hakkının yanlış yapılanma nedeniyle gaspa uğradığına dikkat çeken Kalkandelen, “Yaşanan sarsıntının büyüklüğü ve zihinlere kazınan acı sonuçları karşısında beşerler, kendilerine hayat alanı kurma uğraşında, bir diğerinin elleriyle yapılmış betonarme binaların içinde dertle ömür sürmek yerine kendi inançlı ve dokunulmaz, yıkılmaz alanını yaratmaya tutunuyor. Bunun nedeni insani barınma hakkının yanlış yapılanma nedeniyle gaspa uğramış olması ve insanın devayı kendi prosedürleriyle bulması. Fakat bu kalıcı ve tesirli bir tahlil olduğunu tartışmak gerekir. Bundan sonra sarsıntı tehdidi altında olan herkesin karavanda yaşaması ve karavan kentlerin taşınabilir insanları olma fikri hayli düşündürücü.” dedi.
Karavan hayatın yorgunluğuna bir mola verme lüksüydü
Karavan hayatının ayırt edici özelliklerinden bahseden Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen, “Karavan, kök saldığınız yerden süreksiz müddetliğine uzaklaşabilme, hayatın yorgunluğuna bir mola verebilme lüksüydü. Keyfe acı konargöçer yaşamak, hayat alanını beraberinde götürmek ve özgür hissetmek üzere bir gerçeğimiz vardı. Karavan hayatı kendi zevkimize nazaran vaktimizi planlayıp, tabiatla buluşmak için bir aracıydı. Üstelik minimalist bir hayat biçimi tatmin hissimizi ya da konfor alanımızı zedelemiyordu. Bir kentte kök salmış tertipli hayatımızı sürerken, karavan tahminen de kendi vaktini yönetebilme gücünü bize verdiği için cazipti.” kelamlarıyla devam etti.
İhtiyacımız kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz
Bugün yaşadığımız koşulların değiştiğini söyleyen Kalkandelen, “Karavan hayatının bu kere manası çok daha farklı. Bu sefer kentin kalabalıklığından uzaklaşıp kendi konfor alanımızı kurmak değil. Yıkılma riski olmayan güvenlik duvarlarımızı inşa edebilme telaşı bizi bu taşınabilir yaşantıya itmiş durumda. Eşyanın, dekorasyonun manasını yitirdiği bir sistemde yalnızca muhtaçlığımız kadar eşya ile hayatta kalmak önceliğine sahibiz.” dedi.
Bireysel bir tercih değil, mecburi nitelikli ferdî bir hayat
Kalkandelen, zelzelenin akabinde yaşanan elektrik kesintileri, ısınma sorunları, temel muhtaçlıkları karşılamada yaşanan imkânsızlıklar, insanları, karavan yuvalarında bu sorunlarla yüzleşmeyecekleri bir hayatı kurgulamaya yönelttiğini söyleyerek “Deprem korkusunu bir nebze olsun dindiren bu durum insanları kendi köşesinde, kendini kurtarabileceği ya da kendi hayatını garantileyebileceği bir alana itiyor. Bu durum da insanın doğayı ve etrafını rasyonel bakış açısıyla gözlemleyip değerlendirmesinin diğer bir versiyonu. Tabiat ve tabiattan gelen afetler karşısında edilgen bir durumda kalmak yerine, sorgulayan ve bu doğrultuda tecrübeler yaşamayı, teşebbüslerde bulunmayı tercih eden insanın etken tavrı çıkıyor karşımıza. Bu etken tavır tek başına keyfi, ferdi bir tercih değil, mecburi nitelikli kişisel hayatta kalma uğraşı. Herkesin bu ferdi gayreti farklı bir toplumsal şuur ortaya koyuyor aslında lakin bu defa çıkış yolu birbirinden bağımsız, gayesi ortak nitelikte. Sarsıntıyla yaşama gerçeğimizi kabullenip planlı tahlilleri toplum şuuruyla üretebilmiş olsaydık, böylesi plansız ferdî tahlillere gereksinimimiz olmayacaktı.” değerlendirmesini yaptı.
Birbirine bağlı münasebetlerle şekillenen toplum nizamımız yerini taşınabilir hayata bırakıyor
“Toplumsal yapıyı etkileyen bir dönüşüm süreciyle karşı karşıyayız ve bu dönüşüm en temel toplumsallaştırma ortacısı olan aileden başlıyor. Kimi aileler meskenlerine hırsız girdiği için, bazıları ise kiralara gelen artırımlar yüzünden karavan hayatını tercih ediyor.” diyen Üsküdar Üniversitesi İnsan ve Toplum Bilimleri Fakültesi Sosyoloji Bölümü Dr. Öğr. Üyesi Nihan Kalkandelen kelamlarını şöyle tamamladı: “Yerleşik hayata geçtiğimiz periyotlardaki kalabalık geniş aileler, birbirine bağlı bağlarla şekillenen toplum nizamımız yerini taşınabilir hayata bırakıyor. Köklerimizi söküp birbirimizden ayrışmaya başlıyor üzereyiz. Lakin öbür taraftan bu durum toplumsal bir seferberlik halinin habercisi olarak kıymetlendirilebilir. Bağımsızlaşmaya, kişiselleşmeye başlasak da güçlü kalmayı öğreneceğimiz bu uğraş bize tekrar bir bütün olarak hareket etme kabiliyeti kazandıracak ve bu evvel aileden başlayıp tüm topluma yayılan bir tesir yaratacak tahminen de…”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı