Kahramanmaraş merkezli meydana gelen ve 10 ili etkileyen sarsıntılar toplumsal bir travmanın yaşanmasına neden oluyor.
Bu güçlü süreçte dikkat edilmesi gerekenlerle ilgili konuşan İstinye Üniversitesi (İSÜ) Dr. Öğr. Üyesi Tuğba Pehlivan, çocuklar ve yetişkinlerin travmayla baş etmesinin farklı olduğunu belirterek, “Çocukların sarsıntıyla ilgili gördükleri ve duydukları hakkında konuşmalarına müsaade verilmesi, hislerini söz etmeye teşvik edilmeleri ve toplumsal yardımlaşma planlarına çocukların da dahil edilmesi önerilebilir,” diyor.
Kahramanmaraş’ta meydana gelen iki büyük sarsıntı, tüm toplumu derinden etkileyen geniş ölçekli bir toplumsal kriz yaşanmasına da neden oluyor. İstinye Üniversitesi (İSÜ) Dr. Öğr. Üyesi Tuğba Pehlivan, bu travma hâlinin uykusuzluk, kapalı yerlerde kalma korkusu, dert, dinlememe sonucu gerginlik, öfke üzere hisler yaşanmasına neden olabileceğini söylüyor. Çocuklar ve yetişkinlerin travmayla baş etmesinin farklı olduğunu belirten Pehlivan, çocukların sarsıntıyla ilgili gördükleri ve duydukları hakkında konuşmalarına müsaade verilmesi gerektiğini ve toplumsal yardımlaşma planlarına çocukların da dahil edilebileceğini söylüyor.
Yaşanan felaket toplumsal bir travma
İstinye Üniversitesi (İSÜ) Dr. Öğr. Üyesi Tuğba Pehlivan, yaşanan felaketin toplumsal bir travma olduğunu belirterek, şunları söylüyor:
“Yaşanan felaket ferdî travma olmaktan çıkmış bir toplumsal travmadır. Derin acı hissettiren büyük afetler elbette fizikî olduğu kadar ruhsal problemlere da yol açmakta. Uykusuzluk, kapalı yerlerde kalma korkusu, dert, dinlememe sonucu gerginlik, öfke üzere hisler yaşanabilir. Travma sonrası yaşanan bu tesirlerin uzun müddet devam etmesi durumunda baş edebilmek için profesyonellerden yardım istenmesi gerekmektedir. Çocuk ya da yetişkinlerin travma ile baş etmesi farklıdır. Bilhassa çocuklarla ilgili medyada yer alan olumsuz bilgi ve paylaşımlara maruz bırakılmaması, yanlışsız olmayan bilgilerin, aldatıcı haberlerin çocukların yanında paylaşılmaması değerlidir. Çocuklar için olduğu üzere, yetişkinler için de hakikat bilgiye ulaşmak, yaşadıkları his ve niyetleri paylaşmaları, toplumsal takviye sistemlerini harekete geçirmeleri değer arz etmektedir.”
Yapılan haberler ve paylaşılan fotoğraflara da dikkat edilmesi gerektiğini belirten Pehlivan, “Uzun vadede depremzedelerin travma ile baş etmelerinde olumsuz katkısının olacağı göz önünde bulundurularak, medyada yapılan paylaşımlarda mahremiyetin korunmasına dikkat edilmesi son derece önemli” diyor.
‘Yardım çalışanları’ merhamet yorgunluğu kavramı açısından risk altında
Deprem bölgesinde yardım faaliyetlerinde bulunan bireylerin ‘merhamet yorgunluğu’ kavramı açısından risk altında bulunduğunu belirten Pehlivan, şunları söylüyor:
“Merhamet yorgunluğu, travmatik olay yaşayan ya da ağrı, acı çeken bireylere yardım etmenin olumsuz tesiri olarak tabir edilmektedir. Uzun vadede bilhassa zelzele bölgesinde bulunan ‘yardım çalışanları’nın merhamet yorgunluğu kavramı açısından risk altında bulunduğu da bir gerçek. Merhamet yorgunluğu yaşayan sıhhat profesyonellerinin vakitle merhamet, yardım etme isteği ve marifeti azalır. Bu nedenle, yardım çalışanı olarak rol alan sıhhat çalışanlarının desteklenmesi, çalışma vardiyalarının düzenlenmesi büyük değer arz etmektedir.”
Sağlık çalışanlarının desteklenmesi önemli
Bölgede depremzedelere yardım için bulunan sıhhat çalışanlarının dinlenmelerinin ve desteklenmelerinin değerli olduğuna da dikkat çeken Pehlivan, kelamlarını şu formda sürdürüyor:
“Âfet sonrasında pandemi periyoduna benzeri olarak sıhhat profesyonellerinin yorgunluk yahut mesleksel tükenmişlik yaşaması mümkündür. Öncelikle, şu an sarsıntı bölgelerinde vazife yapan sıhhat çalışanlarına ve tüm görevlilere minnettarız, lakin şunu da tabir etmek isterim ki, sıhhat çalışanlarının kendi temel ihtiyaçlarını karşılamaları, kendi gereksinimlerini ertelememeleri ve kendilerini dinlendirmeleri çok değerlidir. Psikiyatri Hemşireliği Derneği’nin bildirisinde yer aldığı üzere, ‘Unutmayın, yaşatmak için yaşamak gerekir.’ Uzun vadede tükenmişlik ya da merhamet yorgunluğu yaşamamaları için hem ferdi, hem de kurumsal sorumluluklar bulunmaktadır. Sıhhat çalışanlarının kişisel farkındalıklarının artırılması, kendi öz-bakımlarına dikkat etmeleri, dayanıklılık geliştirmeleri için desteklenmeleri kıymetlidir. Bilhassa, sıhhat çalışanlarının yorgunluklarının farkına varılması ve tedbirler alınması bakımından kurumlara kıymetli vazifeler düşmektedir. Kurumsal düzenlemelerle ya da ferdî baş etme programları ile sıhhat çalışanlarının desteklenmesi gerekmektedir. Yaşanan travmatik olayların paylaşılması, travma ile baş etmede ve yaşanan olayların duygusal yükünü hafifletmede epey tesirlidir. Bu bağlamda, sıhhat çalışanlarının his paylaşımı yapabilecekleri ortamlar oluşturulabilir.”
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
